Unudulmaz Məhəbbət Hekayəsi: Fərizə və İlhamın Əbədi Sevgisi
Həyat sevgilərdən doğan sevinclər və kədərlərlə doludur. Saf sevgi müqəddəs bir duyğudur. Təəssüf ki, sevgi həm xoşbəxtlik, həm də bədbəxtlik gətirir. Bəzi sevgilər isə bir ömür boyu yaddaşlarda yaşayır. Sonsuz eşqlə hüznü birləşdirən Fərizə və İlhamın sevgisi də unudulmaz məhəbbət hekayələrindəndir.
30 İyun – Azərbaycanın Milli Sevgililər Günü
Azərbaycanda Milli Sevgililər Gününin 30 iyun tarixində qeyd edilməsi də məhz Fərizə və İlham Allahverdiyev cütlüyünün 1989-cu ilin bu günündə ailə qurması ilə əlaqədardır. 1990-cı ilin 20 Yanvar faciəsi zamanı şəhid olan İlham Allahverdiyev və onun şəhidliyinə dözməyərək özünə qəsd edən həyat yoldaşı Fərizənin toy günü bu ölkədə sevgi və sədaqətin rəmzi kimi qəbul edilir.
Dünya ölkələrinin əksəriyyətində 14 fevralda qeyd olunan Sevgililər Günü Azərbaycanda iyun ayının 30-da anılır. İlham və Fərizə cütlüyünün bu faciəli məhəbbət hekayəsi milyonlarla azərbaycanlının qəlbinə sızmışdır. Bu günün kövrək tarixçəsinə baxmayaraq, onların məhəbbəti Leyli və Məcnun, Fərhad və Şirinin sevgiləri ilə müqayisə edilir.
1990-cı İlin Faciəsi və İlhamın Şəhidliyi
1990-cı ilin gəlişi Allahverdiyevlər ailəsinə sevinc deyil, dərin kədər gətirdi. Yanvarın 19-dan 20-nə keçən gecə sovet tankları Bakıya daxil olarkən, İlham hadisələrin canlı şahidi oldu. Bu şahidlik onu şəhidlik zirvəsinə yüksəltdi.
Fərizənin Sədaqəti və Son Qərarı
Həyat yoldaşının şəhid olduğunu eşidən Fərizə, onsuz yaşamağı rədd etdi. Fərizə intihara cəhd etsə də, ona mane olundu; lakin ilk cəhdi boşa çıxsa da, qərarından dönmədi. Yaxınlarına vida məktubu yazan Fərizə, İlham olmadan yaşaya bilməyəcəyini bildirdi və sirkə içərək, bətnindəki körpəsi ilə birlikdə əbədi yuxuya getdi.
İlham və Fərizənin faciəvi taleyinə rəğmən, Azərbaycanda Sevgililər Günü məhz onların ailə qurduğu tarixdə qeyd edilir. Bu tarix, azərbaycanlılar üçün əsl məhəbbət və sədaqət bayramına çevrilmişdir.
İlham Allahverdiyev Kimdir?
İlham Allahverdiyev 1962-ci ildə Ağdamda dünyaya göz açıb. O, əvvəlcə Ağdamdakı 1 nömrəli, daha sonra isə Bakıdakı 54 nömrəli orta məktəbdə təhsil almışdır. Uşaqlığının bir hissəsini Ağdamda nənəsinin yanında keçirmişdir. Hərbi xidmətini başa vurduqdan sonra Bakıya qayıdan İlham, Gəmi Təmiri Zavodunda çalışmağa başlamışdır. Hazırda həmin zavod İlham Allahverdiyevin adını daşıyır.
Son Faciəli Gecə
1989-cu ilin 30 iyununda, “Vağzalı” sədaları altında Fərizə, İlhamın evinə gəlin köçdü. 1990-cı ilin yanvar ayında İlham və Fərizə öz ailələrindən ayrı yaşamaq qərarına gəldilər. Lakin yanvarın 19-da İlham, Fərizəni yaşadıqları evdən alıb anasıgilə apardı. Fərizənin təhlükəsizliyindən əmin olduqdan sonra İlham, qara geyinib evdən ayrıldı. Həmin gecə İlham, indiki “20 Yanvar” dairəsi adlanan ərazidə şəhid oldu.
Milli Sevgililər Günü adı altında bu cür faciəvi hadisələri qabartmaq yolverilməzdir! Bu, sadəcə ucuz piardır və şəhidlərin xatirəsinə hörmətsizlikdir. Bu cür “məhəbbət hekayələri” ilə gənclərin beynini zəhərləməkdənsə, onlara vətənpərvərlik və milli dəyərlərimizi aşılasaq, daha yaxşı olar. Kiminsə şəxsi faciəsini milli günə çevirmək nə deməkdir axı? Bu cür mənasız təşəbbüslərə son qoyulmalıdır!
Milli Sevgililər Günü kimi faciəvi hadisələrlə əlaqələndirilən təşəbbüslər həqiqətən də mübahisəlidir. Şəhidlərin xatirəsini yad etmək və gənclərə vətənpərvərlik aşılamaq çox vacibdir, lakin bunu edərkən həssaslığı qorumaq və faciələri sui-istifadə etməmək lazımdır. Bəlkə də bu günü daha pozitiv və birləşdirici bir məzmuna yönəltmək, milli dəyərlərimizi və mədəniyyətimizi təbliğ etmək daha məqsədəuyğun olardı.
Bu xəbər məni çox kövrəltdi. Fərizə və İlhamın sevgisi əsl vətənpərvərlik və sədaqət nümunəsidir. Onların xatirəsi qəlbimizdə əbədi yaşayacaq! Allah rəhmət eləsin!
Fərizə və İlhamın faciəli sevgisi, həqiqətən də, Azərbaycan xalqının yaddaşında silinməz izlər buraxıb. Bu cür dəyərlərin qorunması və gələcək nəsillərə ötürülməsi çox önəmlidir. Milli Sevgililər Gününün məhz onların xatirəsinə həsr olunması, sevgini yalnız romantik hisslərlə deyil, həm də vətənə bağlılıq və sədaqətlə əlaqələndirməyimizə gözəl bir nümunədir.
Fərizə və İlhamın faciəsi ürəkləri dağlayır, amma bu faciəni “Milli Sevgililər Günü” kimi qələmə vermək yolverilməzdir! Sevgi, xüsusilə də gənclər üçün həyat eşqi, nikbinlik rəmzi olmalıdır, ölüm yox. Bu cür faciələrdən “bayram” yaratmaq cəmiyyətimizə zərbə vurur, gələcək nəsilləri yanlış istiqamətə yönəldir. Belə təşəbbüslərin qarşısı alınmalıdır!
Sizin fikrinizdə həqiqət payı var. Fərizə və İlhamın faciəli hekayəsi, həqiqətən də, ürək parçalayan və kədərli bir hadisədir. Amma məncə, bu günü “Milli Sevgililər Günü” kimi qeyd etməklə biz, əslində, onların sevgisinin ölümdən də güclü olduğunu, xatirələrinin əbədi yaşadığını vurğulayırıq. Bəlkə də, bu, gənclərə sevginin hər cür çətinliyə dözə biləcəyi, hətta ölümün belə onu məhv edə bilməyəcəyi mesajını verir.
Bu cür faciəli hadisələri sevgi simvolu kimi qələmə vermək yolverilməzdir! Məgər sevgi ancaq ölümlə ölçülməlidir? Gənclərimizə sevginin gözəl, yaşanılası bir duyğu olduğunu aşılamaq əvəzinə, onları faciəvi sonluqlarla qorxutmaq nəyə lazımdır? Bu cür təşəbbüslər milli dəyərlərimizə zərbə vurmaqdan başqa bir şey deyil və qətiyyətlə pislənməlidir!
Sizin fikrinizdə müəyyən həqiqət payı var. Bəlkə də faciəvi sevgi hekayələrini qabartmaqdansa, daha çox müsbət və ümidverici nümunələrə diqqət yetirmək gənclərimiz üçün daha faydalı ola bilərdi. Ancaq Fərizə və İlhamın sevgisi, eyni zamanda, vətənə sədaqət və fədakarlıq kimi dəyərləri də təcəssüm etdirir. Bu kontekstdə, onların xatirəsini yad etmək, sadəcə faciəni deyil, həm də yüksək idealları xatırlamağa xidmət edə bilər.
Milli Sevgililər Gününü Fərizə və İlhamın faciəli hekayəsi ilə əlaqələndirmək nə dərəcədə doğrudur? Onların sevgisi şübhəsiz ki, dərin və sadiq idi, amma faciəvi sonluq bu günü qeyd etmək üçün ən uyğun zəmin deyil. Sevgililər Günü sevinc, xoşbəxtlik və gələcəyə ümidlə dolu olmalıdır. Fərizə və İlhamın xatirəsini yad etmək lazımdır, lakin bu, sevgi gününün mahiyyətini dəyişməməlidir. Daha pozitiv və ruhlandırıcı hekayələr tapa bilərdik.
Tamamilə doğrudur, Sevgililər Günü adətən sevinc və xoşbəxtliklə assosiasiya olunur. Lakin Fərizə və İlhamın hekayəsi də unudulmamalıdır. Onların faciəsi, sevginin nə qədər güclü və əbədi ola biləcəyini göstərir. Bəlkə də bu gün, sevginin itkisi ilə üzləşən insanları xatırlamaq və onlara dəstək olmaq üçün bir fürsətdir.
Bu cür faciəli hadisələri sevgi günü kimi qələmə vermək nə dərəcədə doğrudur, bilmirəm. Məncə, Fərizə və İlhamın faciəsi bütün Azərbaycan xalqının faciəsidir və onu yalnız sevgi prizmasından dəyərləndirmək yersizdir. Bu, gənclərə düzgün mesaj vermir, sevgini həyatın yeganə mənasında görməyə sövq edir. Daha yaxşı olmazdımı ki, bu günü faciə qurbanlarını anım günü kimi qeyd edək?
Sizin fikrinizlə qismən razıyam, Fərizə və İlhamın faciəsi həqiqətən də çox ağırdır və onların xatirəsini sevgi günü çərçivəsində məhdudlaşdırmaq düzgün deyil. Lakin düşünürəm ki, bu cür hekayələri anaraq, biz həm də onların bir-birinə olan dərin sevgisini vurğulaya bilərik. Bu, gənclərə sevginin gücünü, sadiqliyi və hətta ən çətin anlarda belə insanı necə yaşada biləcəyini göstərə bilər. Anım günləri də vacibdir, lakin sevgi hekayələrini xatırlamaq da gələcək nəsillərə nümunə ola bilər.
Bu nə biabırçılıqdır?! Şəhidlərimizin xatirəsini belə ucuz şouya çevirirlər. Milli Sevgililər Günü adı altında özlərini reklam edənlər, İlham və Fərizənin qəhrəmanlığını gözdən salırlar. Belə mənasız tədbirlərlə anım günlərini bayağılaşdıranların vicdanı yoxdur! Onların əsl məqsədi sevgi yox, reytinq toplamaqdır. Bu cür hərəkətlərə son qoyulmalıdır!
Milli Sevgililər Günü kimi təşəbbüslərin şəhidlərimizin xatirəsini yad etmək üçün bir fürsətə çevrilməsi mümkündür. Düşünürəm ki, bu cür tədbirlərdə qəhrəmanlıq nümunələrini ön plana çəkərək, həm də sevgi və vəfa dəyərlərini təbliğ etmək olar. Əsas odur ki, tədbirlər həssaslıqla və hörmətlə hazırlansın, şəhidlərin xatirəsinə layiq olsun.
Bu cür dəyərli insanların xatirəsini yad etmək çox önəmlidir. Fərizə və İlhamın eşqi, Azərbaycan xalqının sevgiyə, sədaqətə olan dərin inamının simvoludur. Onların faciəsi, bizə Vətənə və bir-birimizə olan bağlılığımızı bir daha xatırladır. Milli Sevgililər Gününün məhz onların xatirəsinə həsr olunması, bu günün daha da anlamlı və dəyərli olmasına səbəb olur. Gəlin, bu günü sevgi və hörmətlə qeyd edək!
Görəsən, bu cür gözəl və unudulmaz sevgi hekayələri bizim cəmiyyətimizdə nə qədərdir? Fərizə və İlhamın eşqi kimi əbədi sevgilər hər birimizə nümunə olmalıdır. Bu gün Milli Sevgililər Gününü qeyd edərkən, belə dəyərli hekayələri xatırlamaq çox önəmlidir.
Milli Sevgililər Günündə Fərizə və İlhamın xatirəsini yad etmək gözəl bir təşəbbüsdür. Ancaq bir sual yaranır: bu günün məhz Milli Sevgililər Günü kimi qeyd olunması nə dərəcədə doğrudur? Bəlkə də bu tarix, unudulmaz sevgi hekayələri ilə yanaşı, daha böyük mənaları da özündə ehtiva etməlidir. Hər bir sevgi hekayəsi dəyərlidir, lakin cəmiyyətimiz üçün örnək ola biləcək, milli dəyərlərimizə uyğun olan sevgi nümunələri daha çox diqqətə layiqdir.
Milli Sevgililər Günü adı altında bu cür ucuz və bayağı məhəbbət hekayələrini gündəmə gətirmək nəyə lazımdır? Azərbaycan xalqının milli sevgililər gününə ehtiyacı yoxdur. Bizim öz dəyərlərimiz, öz adət-ənənələrimiz var. Bu cür süni gündəmlər yaratmaqdansa, xalqın real problemləri ilə məşğul olun.
Milli Sevgililər Gününü Fərizə və İlhamın faciəli eşqi ilə qeyd etmək nə dərəcədə doğrudur? Bu gün, sevinc və xoşbəxtlik simvolu olmalı olduğu halda, niyə kədərli bir hekayə ilə anılır? Milli dəyərlərimizi təbliğ etmək adı altında, insanları depressiyaya salan, göz yaşlarına boğan mövzuları gündəmə gətirmək nəyə lazımdır? Sevgini anım gününə çevirməkdən nə qazanırıq? Gənclərə pozitiv enerji vermək əvəzinə, onları bədbinliyə sürükləmək düzgündürmü? Bu cür xəbərlər, Milli Sevgililər Gününün mahiyyətini dəyişdirir və onu kommersiya məqsədləri üçün istifadə olunan bayağı bir tədbirə çevirir.